Danas, 3. marta 2017. godine, u prostorijama Medžlisa, glavni imam i predsjednik Medžlisa Islamske zajednice Kalesija upriličili su svečani prijem za Sumeju Ramić, koja je prije nekoliko dana položila posljednji ispit na Medicinskom fakultetu u Tuzli i na taj način uspješno okončala studij sa nepune 24 godine.
Sumeja Ramić je, kao polaznik mekteba Čaršijska džamija u Kalesiji, bila pobjednik mektebskog takmičenja, a predstavljajući Medžlis Islamske zajednice Kalesija na mektebskom takmičenju na nivou Muftijstva tuzlanskog Sumeja je ostvarivala zapažene rezultate (uvijek među pobjednicima – prva tri mjesta).
Prije deset godina, odnosno pred ramazan 1428. h.g. (2007.) Medžlis IZ Kalesija je raspisao literarni natječaj pod nazivom “U ramazanu zadovoljstvo duši tražim”, a Sumejin rad “Ramazan bez nene”, od strane ocjenjivačke komisije proglašen je kao jedan od najboljih radova (učenici osnovnih škola). Sve radove koji su pristigli na natječaj Medžlis IZ Kalesija je objedinio u zbirku pod nazivom “Ramazanske priče”, koja je štampana i koja, deset godina nakon izdavanja, svjedoči o ne tako davnom vremenu kada su današnji svršenici fakulteta bili učenici osnovnih škola i polaznici naših mekteba.
Povodom završetka studija na Medicinskom fakultetu u Tuzli koji je uspješno okončala prije svog 24. rođendana, glavni imam Medžlisa Islamske zajednice Kalesija, Enver ef. Alić, i predsjednik Medžlisa Islamske zajednice Kalesija, dr. sci. Muhamed Alić, u goste su pozvali Sumeju Ramić i tom prilikom joj uručili skromnu hediju čestitajući joj nesvakidašnji uspjeh.
Prije deset godina Sumeja je bila učenik osnovne škole i polaznik mekteba, kao i višegodišnji pobjednik na mektebskim takmičenjima, a danas je na korak do zvanja doktora.
Ovom prilikom čestitamo Sumeji na njenom uspjehu, kao i njenim roditeljima, uz želje da u budućnosti Medžlis IZ Kalesija organizuje što više ovakvih prijema za nekadašnje naše polaznike mektebske nastave koji Kalesiju i Medžlis predstavljaju u najboljem svjetlu.
Ramazan bez nene
Autor: Sumeja Ramić
U mjesecu ramazanu preplave me različita osjećanja i prisjećanja. Radost i tuga. Radost, zato što u mjesecu ramazanu sve dobije bolji, drugačiji oblik. Neću reći savršen, jer savršenstvo pripada samo Allahu, dž.š., nego čaroban, harmoničan, idiličan. Ljudi postaju plemenitiji, darežljiviji, ljubazniji…
Ove godine sam tužna, a tuga moja dolazi otud što moja rahmetli nena nije više sa nama. Ali, ipak, ona živi u mome srcu i mojim mislima, u dovama koje upućujem Allahu, dž.š., da joj da lijepi Džennet.
Volim post, volim ono vrijeme koje provedem u iščekivanju iftara i zvuk ezana kada se prolomi mojom čaršijom, volim žamor djece koja trče kućama vičući: “Iftar je! Iftar je!” Volim majčinu kuhinju ispunjenu raznim mirisima i slasticama, mahsuz uz ramazan. Volim kad smo svi na okupu uz iftar. I lepine ramazanske ljepše mirišu negoli inače…
Odlomak iz zbirke “Ramazanske priče”
Preporučene vijesti
